؛ بهشت ثانی و کوچه آراسته از خرمی ، شکل و جایگاه خیابان (ها) در جعفرآباد و قزوین صفوی

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 317

This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JIAS-1-12_003

تاریخ نمایه سازی: 27 مرداد 1397

Abstract:

زمانی که قزوین به عنوان پایتخت شاه طهماسب انتخاب شد، دولتخانه و مجموعه ای از باغ ها، در اراضی موسوم بهزنگی آباد ساخته شدند. با تخریب بخش وسیعی از مجموعه صفوی قزوین، آثار ناچیزی از آن باقی مانده است. این آثارناچیز و منابع دیگر همواره دست مایه قرار گرفته اند تا شکل شهر و طرح دولتخانه و باغ های مجاور آن آشکار شود. باوجود این، به نظر می رسد اطلاعات موجود برای فهم طرح شهر صفوی و خصوصیات اجزای مهم آن همچون خیابانکافی نیستند و شکل، طرح و خصوصیات خیابان صفوی به اندازه کافی مطالعه نشده است. این مقاله به دنبال یافتنموقعیت و خصوصیات خیابان یا خیابان های دارالسلطنه قزوین است. شاعر دربار، عبدی بیگ شیرازی به دستور شاه،دارالسلطنه و از جمله باغ سعادت، کاخ ها و برخی خیابان ها و میدان ها را توصیف کرده است. این توصیفات، سندی مهمبرای فهم فضاهای شهر جدیدی است که در زمان طهماسب در شمال قزوین ساخته شد. برخی از جهانگردانی که بهقزوین رفته اند، مشاهدات خود را از دربار صفوی در بخش هایی از دست نوشته ها و ترسیم های خود شرح داده اند. از میانآنها پیترو دلاواله، دن گارسیا فیگویروا و انگلبرت کمپفر بیشتر از دیگران، اطلاعاتی درباره دارالسلطنه قزوین ارایهکرده اند. در این مقاله که روشی تفسیری و توصیفی تاریخی دارد، ابتدا شرح عبدی بیگ از خیابان های مجموعه مطالعهشده است. با شناخت فضاهای توصیف شده در شعر و تطبیق ویژگی های آنها با ترسیم های کمپفر و نوشته هایدلاواله و فیگویروا، موجودیت و موقعیت خیابان یا خیابان ها و ارتباط آنها با یکدیگر در بستر شهر قابل فهم است.بر این اساس به جز خیابان شمالی جنوبی و خصوصی درون باغ اطراف ارشی خانه و سایر خیابان های درون باغ ها، دوخیابان در بیرون باغ های خصوصی قابل شناسایی است: نخست، خیابانی نیمه عمومی که میان سردر عالی قاپو و سردرباغ اطراف ارشی خانه قرار دارد و دوم، خیابانی که سردر عالی قاپو را به شهر قزوین متصل می کند و انتهای جنوبی آننزدیک جلوخان مسجدجامع بوده است.

Authors

حمیدرضا جیحانی

استادیار دانشکده معماری و هنر، دانشگاه کاشان

فاطمه رجبی

کارشناس ارشد مرمت بناها و باف تهای تاریخی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز