علی محمد پشت دار - دانشیارزبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور
سهراب سعیدی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی

انسان شعر سپهری، انسانی است با خدا و هستی و طبیعت مرتبط و نزدیک است. نگرش او از یکدیدگاه عرفانی نشات گرفته که هر چیزی را در جایگاه خوبی و زیبایی می داند. بیشتر توجهسپهری به مفاهیم آرمانی، متعالی و عرفانی است. همچنین، مسیله انسان در شعر او نمودی فراواندارد و انسان گرایی در اشعارش (و دیگر شاعران معاصر) با پشت کردن به سنت هزار سال شعرکلاسیک فارسی، چشم انداز جدیدی را پیش روی خواننده می گشاید و انسان را جایگزینممدوح، معشوق و خدا می کند پژوهش حاضر کوششی است در بازیابی نحوه ی به کارگیریاصول و مبانی رمانتیسم ودر واقع در این مقاله سعی بر آن است تا تفکرات و ایده های انسان گرایانبررسی و واژه اومانیسم توضیح داده شود. همچنین انسان گرایی در شرق و غرب مقایسه شوند و درنهایت تفکرات انسان گرایانه در اشعار سپهری نقد و بررسی گردد.

انسان گرایی، انسانیت، رنسانس، مکتب، فلسف هند، اومانیسم