توران احمدی - عضو هییت علمی گروه معماری، دانشگاه ایلام، ایلام، ایران
کورش مومنی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، دزفول، ایران
الیاس مودت - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، دزفول، ایران

زمین لرزه پدیدهای است، طبیعی که به خودی خود، میتواند قابلیت بحران نداشته باشد. آمادگی و برنامه ریزی دقیق برای تخمین آسیب پذیری و کنترل و کاهش زلزله میتواند تعیین کننده درجه بحران باشد. تاب آوری شهری به منزله راهی برای تقویت جوامع با استفاده از ظرفیتهای آنها مطرح میشود و تعاریف، رویکردها، شاخصها و الگوهای سنجشی متفاوتی درباره آن شکل گرفته است. بر این اساس به علت رشد شتابان شهرنشینی و متقابلا آسیب های ناشی از آن لازم است با این پدیده برخوردی سیستماتیک داشت. چراکه امروزه وقوع مخاطرات طبیعی به عنوان پدیده های تکرارپذیر محسوب میشود. بر اساس ضرورت موضوع این پژوهش با استفاده از مدل سازی HDI ابتدا اقدام به شناخت مبانی مدیریت بحران ناشی از زلزله نموده؛ و در مرحله بعد به تحلیل فضایی شهر ایلام پرداخته است. لازم به ذکر است پژوهش حاضر دارای رویکرد توسعه ای – کاربردی و روش تحقیق ترکیبی از روشها (توصیفی، تحلیلی، کتابخانه ای و میدانی) میباشد. همچنین جهت تحلیل و ترسیم از نرم افزارهای GIS، GRAFER، SPSS و دیگر برنامه های مورد نیاز استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان داده است بر اساس مدل HDI میانگین آسیب پذیری ناشی از زلزله در شهر ایلام برابر 17/0 درصد تا 36/0 درصد می باشد. که ناحیه یک-4 به عنوان منطقه ای که بیشترین آسیب پذیری ناشی از زلزله را دارا میباشد. و ناحیه سه-4 به عنوان ناحیه ای که کمترین آسیب پذیری ناشی از زلزله را دارا بوده است. همچنین لازم به ذکر است میزان عددی مدل HDI بین (0 و 1) قرار داشته است.

بحران، زلزله، مدل سازی، ایلام