آثار تجارت الکترونیکی در ایران بر اشتغال و بهره وری

هدف این مقاله برآورد اثر تجارت الکترونیکی بر تولید ناخالص داخلی و اشتغال با استفاده از داده های استانی در قالب مدل رگرسیون داده های تلفییقی با دو روش اثرات ثابت و تصادفی است. برایاین منظور از آمار سالهای 1392 تا 1394 استفاده شده است. شواهد نشان میدهد درایران 14 میلیون خریدار آنلاین و 17 هزار فروشگاه اینترنتی وجود دارد که نتیجه آن مبادله 4/2 درصد GDP و 11 درصد خرده فروشی به صورت الکترونیکی است. نتایج نشان میدهد تجارت الکترونیکی با تاکید بر B2C بهره وری را افزایش داده است.کشش بهره وری نسبت به تجارت الکترونیکی 0/006 تا 0/0108 برآورد میشود. به عبارت دیگر، یک درصد افزایش سهم تجارت الکترونیکی از تولید ناخالص داخلی، باعث افزایش 0/006 تا 0/0108 درصد تولید ناخالص داخلی سرانه هر استان میشود. تاثیر تجارت الکترونیکی بر اشتغال منفی، اما از نظر آماری غیرمعنادار است. با توجه به اثر مثبت تجارت الکترونیکی بر تولید سرانه و بی تاثیری آن بر نرخ بیکاری، چنین برداشت میشود که تجارت الکترونیکی بهبود بهره وری نیروی کار را در پی داشته است.

Keywords:

تجارت الکترونیکی , بهره وری , اشتغال و داده های تلفیقی