انقلاب اسلامی و جهانی شدن؛ از نظریه تا عمل

مقاله پس از تبیین مفهوم جهانی شدن و توضیح رویکردهای سه گانه بدبینانه، خو ش بینانه و تحولگرا به آن، رویکرد سوم یا میانه مبنی بر قلمداد شدن جهانی شدن به عنوان پدیده را اختیار می کند و با تشریح تمایز بین مدرنیته و مدرنیسم، معتقد است که انقلاب اسلامی با جهانی سازی که ادامه مدرنیسم به عنوان یک ایدیولوژی است، در تقابل و تعارض است؛ در حالی که با جهانی شدن به مثابه ادامه مدرنیته امکان همخوانی، همافزایی و تعامل انتقادی، ایجابی و آگاهانه دارد. درباره رویکرد انقلاب اسلامی به جهانی شدن، نگارنده به واکاوی رویکردهای چندجهانی شدن یا جهانی شدنهای متعدد یا جهانی شدن افقی و سرانجام جهانی شدن معکوس به معنای تمرکززدایی از ساختار سلسله مراتبی، با هدف ارایه مدرنیته آلترناتیو به منظور رقم زدن جهان آلترناتیو بر اساس پیوند آرمان خواهی و واقع بینی میپردازد. برای تحقق رویکردهای چهارگانه مزبور، مقاله اولویت انقلاب اسلامی را بر تمدن اندیشی و تمد نسازی با تاکید بر هویت ایجابی و چند سطحی استوار میداند. انقلاب اسلامی با اتخاذ رویکرد تمدنی به اسلام و با تاکید برمدیریت زمان ومدیریت تحول میتواند اسلام تمدنی را بر اساس تصویرسازی ایجابی تحقق بخشد که نیازمند برنامه ریزی، آینده نگری و سناریوپردازی و نیز شبکه سازی، جریان سازی، الگوپردازی و کادرسازی است.

Keywords:

انقلاب اسلامی , جهانی شدن , مدرنیته , رویکرد تمدنی , مدیریت تحول