نیره امانی - دانشجوی دکتری مبانی نظری اسلام دانشگاه تهران. تهران. ایران

در فلسفه دینی کفرذاتی1 به عنوان شاخه ای از فلسفه تعریف میشود که سعی دارد اثبات کند باورهای بنیادین موحدان (کسانی که یه وجود خدای یگانه معتقدند) نادرست است .[1] یکی از حساس ترین وجدی ترین براهینی که کفرذاتی اقامه کرده پرداختن به مسیله ی شر است. برهان شر مدعی است نمیتوان پذیرفت که خدایی خیر و قادر مطلق وجود داشته باشد و این همه در دو رنج در عالم را امکان دهد. فیلسوف معروف دیوید هیوم2 در گفتگو پیرامون دین ذاتی 3 این موضوع را به وضوح بیان میکند: پرسشهای دیرین اپیکورها4 هنوز هم بی پاسخ باقی مانده است. آیا خدا خواهان بازداری از شر هست اما توان آن را ندارد در این صورت او قادر مطلق نیست. آیا او توان بازداری از شر را دارد اما نمی خواهد در این صورت او خیر خواه مطلق نیست. آیا هم توانمند و هم خواهان است پس چرا شر وجود دارد .(2) بیتردید مسیله شر یکی از موانع مهم عقلانی است که یک مسلمان یا موحد باید برای اعتقاد به وجود خدا (یا متقاعد ساختن دیگران) بر آن فایق آید. مسیله شر به دو صورت مسیلهی باطنی شر5 و مسیله ظاهری شر6 طرح میگردد. مسیلهی باطنی شر به عنوان برهانی اقامه می شود که مسلمان به دلیل اعتقادش به اسلام تسلیم قضایای آن است. مسیلهی ظاهری شر به عنوان برهانی اقامه میشود که مسلمان تسلیم قضایای آن نبوده اما میتواند دلایل مناسبی برای اعتقاد به صحت قضایا داشته باشد.

مسیله ی شر، دین ذاتی، برهان، کفر ذاتی