عباس مرادی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات بوشهر، دانشکده حقوق، جزا و جرم شناسی، بوشهر، ایران
اسماعیل عبدالهی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر، دانشکده حقوق، جزا و جرم شناسی، بوشهر، ایران

رضایت در اصطلاح حقوق جزا عبارت است از این که قربانی جرم یا مجنی علیه قبل از وقوع جرم و مقارن آن به ارتکاب بزه بر روی خود تمایل داشته باشد و یا به عبارت دیگر قربانی جرم راضی بر این باشد که جرمی علیه او صورت گیرد . با توسعه علوم جزایی علاوه بر جرم، مجرم و مجازات، قربانی جرم یا زیان دیده از جرم نیز مورد توجه قرار گرفته شده و در نتیجه در تدوین قوانین جزایی کشورها با حفظ حقوق عمومی، در مواردی رضایت قربانی جرم را در بعضی از جرایم که ارتکاب عمل زیان جدی به پیکر جامعه وارد نکند، دخالت داده و واجد آثار حقوقی دانسته اند. در این تحقیق به نقش و جایگاه رضایت قربانی جرم در دادسرا بر اساس روش تحقیق تحلیلی و توصیفی بر پایه تجزیه و تحلیل اطلاعات موجود، پرداخته شده است. رضایت قربانی جرم عامل توجیه کننده جرم یا عامل معافیت از مجازات نمی باشد و تمایل شخص به ارتکاب جرم بر روی خود، درماهیت عمل مجرمانه تاثیری نداشته و موجب زوال مسولیت کیفری و مجازات مرتکب بزه نمی گردد زیرا مجازاتصرفا برای دفاع از منافع خصوصی اشخاص ایجاد نشده بلکه قوانین جزایی کشورها بیشتر در جهت استقرار نظم عمومی و بقاء جامعه تدوین شده اند و اساسا اشخاص نمی توانند در مسایل عمومی و کیفری چیزی را اجازه یا ممنوع سازند و تنها شارع یا مقنن می تواندبر حسب مصالح و منافع عمومی امری را مجاز بداند.

رضایت، گذشت، قربانی، جرم، بزه دیده، دادسرا، مسیولیت کیفری