رقیه طاهری - گروه علمی حقوق دانشگاه آزاد اسلامی ایران واحد رشت. ایران
محمدرضا داداشی نیاکی - دکتری الهیات گرایش فقه و مبانی حقوق. عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت. ایران

قانون مدنی ایران که از اسلام و وحی الهی سرچشمه گرفته، درجهت حمایت از حقوق زن، در ازدواج، حقوق مالی ای، متناسب با خصوصیات طبیعی و فطری زن تعیین نموده است، حقوقی که برای زوجه قرار داده شده و زوج متقابلا موظف به انجام آنهاست، مانند مهریه، نفقه ، اجرتالمثل، ارث و. . . . بعضی از این حقوق فقط مختص نکاح دایم می باشد و زن در نکاح موقت از این حقوق جز مهر ، بنا به نظر مشهور و پذیرفته شده محروم است و تنها طرفین هر عقدی می توانند برای تامین خواسته های مالی خود، در ضمن عقد این خواسته ها را به صورت شرط مطرح سازند. از مسایل مهمی که مقاله حاضر، به بحث می گذارد، این است که، با نگاهی تحلیلی توصیفی و نقادانه در حوزه فقه و حقوق خانواده و مقایسه حقوق زوجه در ازدواج موقت با دایم ، درصدد است، که آیا در ازدواج موقت ، تحت شرایطی امکان برخورداری زوجه از سایر حقوق مادی از جمله نفقه، ارث، اجرت المثل امکانپذیر است. ، چون اصل بر عدم وجود این حقوق مادی برای زوجه در ازدواج موقت است و این بنظر می رسد با مصالح زوجه سازگار نیست، لذا انتظار می رفت که قانون ، به حقوق زنان که امروزه به عنوان یکی از مهره های اصلی خانواده ایفای نقش می نمایند، توجه بیشتری نماید و قوانین مربوط به نکاح بدون تبعیض در نکاح دایم و موقت، درجهت مصلحت خانواده و اجتماع تدوین شود. اما با نقد و بررسی در منابع فقهی و حقوقی به این نتیجه می رسیم که، در بحث نکاح موقت این مهم آنچنان که باید مورد توجه قانونگذار قرار نگرفته است، ودر بحث مصالح و منافع زن در نکاح، تمرکز قانونگذار به حقوق زن در نکاح دایم است، به طور کلی قانونگذار در جهت مصلحت زوجه وحمایت از او در نکاح موقت به حقوق مادی زوجه، با اینکه برای تامین آتیه زن از اهمیت بالایی برخوردار است، آن چنان که باید گام بر نداشته است.

مصلحت، زوجه، نکاح موقت، حقوق مادی