رابطه سبک های رهبری مربیان و انسجام گروهی تیم های بسکتبال حاضر در دهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر کشور (1389)

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سبکهای رهبری مربیان و انسجام گروهی تیمهای بسکتبال شرکت کننده در دهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر کشور است. ورزشکاران (n= 113) از 12 تیم، پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش (LSS) و محیط گروهی (GEQ) را تکمیل کردند. پرسشنامه LSS شامل 40 سوال است که پنج بعد سبک رهبری مربیان شامل: سبک آموزش و تمرین، دموکراتیک، آمرانه، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت را میسنجد. پرسشنامه GEQ با 18 سوال، دو بعد انسجام گروهی شامل انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی را اندازهگیری می کند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنیداری P ≤ 0/05 استفاده شد. نتایج نشان داد انسجام گروهی با سبکهای رهبری آموزش و تمرین، دموکراتیک و حمایت اجتماعی رابطه مثبت و معنی دار دارد، اما با سبکهای رهبری آمرانه و بازخورد مثبت رابطه معنیداری ندارد. مقایسه سبک رهبری مربیان نشان داد مربیان بسکتبال بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین (وظیفه محوری) و کمتر از سبک رهبری آمرانه استفاده میکنند. علاوه بر این، انسجام گروهی در تیم های ناموفق و موفق بیشتر از تیمهای کمتر موفق بود؛ بنابراین بهطور خلاصه رفتار مربیان و سبک مربیگری آنان انسجام گروهی تیمها را در هر سطح و رشته ورزشی تحت تاثیر قرار میدهد و حتی میتواند به موفقیت و عملکرد تیمی بهتر منجر شود که با اغلب پژوهشهای انجام شده از جمله یافته های هانگ (2004) و حسینی (2010) همخوانی دارد.

Keywords:

سبک های رهبری , انسجام گروهی , بسکتبال , المپیاد