اعتباریابی و رواسازی ابزار ارزیابی قابلیت های یادگیری سازمانی در فدراسیون های ورزشی ایران

هدف از مطالعه حاضر اعتباریابی و رواسازی ابزار ارزیابی قابلیتهای یادگیری سازمانی در فدراسیونهای ورزشی ایران بود. این تحقیق از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، شامل کارشناسان 52 فدراسیون ورزشی به تعداد 700 نفر بود. از بین جامعه مذکور، 185 کارشناس به روش تصادفی ساده گزینش شده و پرسشنامه قابلیت یادگیری سازمانی، توسط آنها تکمیل شد. ابزار اندازهگیری، پرسشنامه گومز و همکاران (2005)، حاوی 17 سوال 5 گزینه ای بود که قابلیت یادگیری سازمانی را در قالب 4 مولفه مورد سنجش قرار داد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط 7 نفر از اعضاء هیات علمی که در زمینه یادگیری سازمانی سابقه فعالیت تحقیقی داشتند، تایید شد. همچنین جهت بررسی روایی سازه ابزار مذکور، از روش تحلیل عاملی تاییدی (چرخش واریماکس)، با استفاده از نرم افزار لیزرل انجام شد. نتایج نشان داد تمام 17 سوال پژوهش از نظر داشتن بار عاملی 0/4) معیار مبنا)، توانستند در 4 عامل یادگیری سازمانی دسته بندی شوند. بار عاملی این خرده مقیاسها از 0/52 تا 0/81 متغیر بود. برای اندازهگیری تناسب مدل، از شاخصهای؛ (X2/df)، RMSEA، GFI، CFI، AGFI استفاده شد. مقادیر بدست آمده به ترتیب؛ 2/01، 0/074، 0/95، 0/97، 0/98و0/90 بود، که مناسب بودن مدل، از لحاظ شاخصهای برازش را نشان می-دهد. تحلیل پایایی ابزار مذکور نیز نشان داد ضرایب پایایی آلفای کرونباخ در چهار عامل استخراج شده بین 0/79 تا 0/84 متغیر است. از این رو ابزار دارای پایایی مناسب میباشد. با عنایت به یافته ها، وجود ابزاری پایا و معتبر جهت ارزیابی قابلیت یادگیری سازمانی میتواند مدیران و محققان آتی را در راستای ارزیابی وضعیت یادگیری سازمانی در سازمانهای ورزشی ایران کمک نماید.

Keywords:

مدل معادلات ساختاری , یادگیری سازمانی , نهادهای ورزشی , اعتباریابی ابزار