سارا قهری للکلو - دانشجوی دکتری طراحی شهری دانشگاه آزاد تبریز
مهسا فرامرزی اصلی - استادیار دانشکده معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، گروه معماری، تبریز، ایران

محلات تاریخی به عنوان بخش مهمی از شهرها، علاوه بر آنکه محل نمود خاطرات جمعی گذشتگان می باشند، گنجینه باارزشی از ویژگی های معماری و شهرسازی سنتی را در خود جای داده اند که با مطالعه این بخش از شهرها ضمن آگاهی از شهرسازی گذشته، با حفظ و ساماندهی این محلات می توان به حفظ هویت و اصالت شهز نیز تداوم بخشید. از آنجایی که عرصه های تاریخی شهر مهمترین مبنا در ترسیم محورهای توسعه شهری پایدار بوده و نقطه شروع و مبدا حرکت شهر به سوی آینده ای پایدار می باشند، شناخت و بررسی محورها و شاخص های پایداری در بافت های تاریخی تداوم جریان پایداری را برای شهر میسر می سازد.و به منظور رسیدن به توازن شهری، عرصه های تاریخی باید بتوانند متناسب با سایر محدوده های شهری و به فراخور نقش و جایگاهی که در شهر پذیرا می شوند، توسعه یابند. لذا بازگرداندن حیات و پویایی به عرصه های تاریخی شهر را در مسیر توسعه شهری پایدار نشان می دهد، در این مقاله، شنب غازان به دلیل اهمیت خاص خود در تاریخ شهرسازی تبریز به عنوان یکی از مناطق طراحی شده شهری در قرن هفتم، جهت بررسی و مطالعه انتخاب شده است. در این پژوهش پس از مطالعه مشخصات محدوده مورد مطالعه در طی زمان های مختلف، به بررسی سیر تغییر و تحولات انجام گرفته و نتایج حاصل از آن پرداخته شده است.و راهکارها و سیاستهایی در جهت ارتقای پایداری این محله تاریخی پیشنهاد شده است. نتایج حاصل از بررسی های در جدول سوات بیان گردیده و راهکارهایی جهت رفع مشکلات و نواقص موجود ارایه گردیده است.

پایداری، توسعه پایدار، شاخص های پایداری، محله شنب غازان، مدل سوات