مقایسه ی ایفای تعهد در حقوق ایران و انگلیس

ایفای تعهد بخش مهمی از مباحث حقوق قراردادی در نظام های مختلف حقوقی را به خود اختصاص داده است. اصل لزوم قراردادها که در فقه اسلامی تحت قاعده اصاله اللزوم مورد بحث قرار می گیرد و در بیشتر سیستمهای حقوقی دنیا نیز از جمله سیستم حقوقی انگلیس نیز به رسمیت شناخته شده است، میطلبد که طرفین قرارداد به قرارداد خود و تعهدات مندرج درآن پایبند باشند و چنانچه طرفین به تعهدات خویش عمل نکنند، یا توان اجرای آنها را نداشته باشند و یا با نقض تعهد از مسیولیت شانه خالی کنند، قانون ضمانت اجراهایی درنظر بگیرد. در دو نظام حقوقی ایران و انگلیس در مورد ایفای تعهد و نقض قرارداد شباهت ها و تفاوت هایی دیده میشود ازجمله اینکه در نظام حقوقی انگلستان، طرفین شرایط ایفا و یا عدول و جبران خسارت را در توافق خود مشخص میکنند. قانون مدنی ایران این شرایط را پیش بینی کرده است. حقوق ایران به تبع تاثیر از قواعد فقهی، در ایفای تعهد کامل تر از نظام حقوقی انگلیس بوده که در انگلیس صرفا0 ایفای دین و تعهد در چارچوب قرارداد و رضایت طرفین است. با این حال دو نظام حقوقی فوق در موضع ایفای تعهدات قراردادی مشابه هم عمل می کنند.

Keywords:

تعهد , ایفاء , عدم ایفای تعهد , دین , ضمانت اجرا