علی اصغر پیله ور - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه بجنورد، بجنورد ، ایران
رضا رضایی خبوشان - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

امنیت و توسعه، رابطه متقابل و دوسویه دارند و درواقع امنیت پایدار، حاصل برنامه ریزیی و مدیریت شهری است. احساس ناامنی در محیط شهرها فعالیت های انسانی را تحت الشعاع قرار داده و امور اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و غیره بدرستی انجام پذیر نخواهد بود. برقراری امنیت پایدار لازمه توسعه شهرهاست؛ لذا امنیت در فرایند برنامه ریزی شهری و طراحی آنها اهمیت و جایگاه ویژه دارد. هدف این مقاله بررسی و تحلیل وضعیت پایداری و ناپایداری شهر پردیس با رویکرد امنیتی و عوامل تهدیدکننده است. مقاله حاضر با روش تحقیق توصیفی تحلیلی به کمک تکنیک - GIS و مدل تحلیلی AHP به عوامل کمی و کیفی تهدیدکننده ضریب و امتیاز داده و اولویت بندی کرده است. اولویت ها رقومی شده و بر روی نقشه های مکانی به نمایش درآمده است. نتایج مقاله بیانگر شناسایی و استخراج عوامل تهدیدکننده انسانی و طبیعی امنیت شهر به طور عام و شهر جدید پردیس به طور خاص است. با روی هم گذاری این نقشه ها، 4 پهنه خطرپذیر امنیت شهر جدید پردیس مشخص شد. درنتیجه پهنه 1 در معرض خطرپذیر نسبتا زیاد پهنه، پهنه 2 خطرپذیری متوسط و پهنه 3 و 4 در معرض خطر نسبتا کم قرار دارند. در پایان نیز پیشنهادهایی برای امنیت شهرها ارایه شده است.

امنیت، ناپایداری، GIS ، AHP عوامل تهدید، شهر پردیس