بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و بهره وری پرستاران در بیمارستان منتخب کرمانشاه در سال 95-1394

مقدمه: کیفیت بالای زندگی کاری به عنوان شرط اساسی در توانمندسازی انسانی شناخته شده است. بهره وری پرسنل پرستاری نیز عامل مهمی در موفقیت بیمارستان است. چنانچه ارتباط بین این دو متغیر مشخص شود، مدیران با بالابردن کیفیت زندگی کاری می توانند زمینه بهره وری پرسنل را فراهم نمایند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی کاری با بهره وری پرستاران بیمارستان منتخب کرمانشاه در سال 95-1394 می باشد. روش پژوهش: این پژوهش مطالعه ای مقطعی از نوع هم بستگی است که دو متغیر کیفیت زندگی کاری و بهره وری با استفاده از ابزارهای استاندارد مورد بررسی قرار گرفت. جامعه پژوهش، کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر کرمانشاه تشکیل می دادند که 245 نفر به صورت سرشماری بودند. داده ها با استفاده از نسخه spss42 مورد تحلیل قرارگرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی کاری پرستاران 0/56±3/16 و در سطح نسبتا مطلوبی بود. میانگین و انحراف معیار بهره وری 0/41±3/04 و در سطح نسبتا مطلوبی بود. آزمون آماری پیرسون هم بستگی مستقیم و معناداری بین بهره وری و کیفیت زندگی کاری پرستاران را نشان داد(P> /0001). نتیجه گیری: سطح متوسط کیفیت زندگی کاری و وضعیت نسبتا مطلوب بهره وری پرستاران نشان می دهد برای دستیابی به وضعیت مطلوب، تلاشی بیشتر جهت ارتقا کیفیت زندگی کاری و بهره وری پرستاران با برنامه ریزی های منظم و متدوام لازم است .

Keywords:

کیفیت زندگی کاری , بهره وری , پرستاران