آموزش الکترونیک؛ تاریخچه، زیرساخت ها، روش ها، موانع و مزایای آن

با ورود به عصر اطلاعات، نهاد آموزش از نخستین نهادهایی است که دستخوش تغییرات اساسی شده است. آموزش الکترونیکی به عنوان پارادیمی جدید، این حوزه را متحول ساخته است . استفاده ی موثر از فناوری های اطلاعات و ارتباطات در فرایند آموزش و کار در محیط های آموزش الکترونیکی مستلزم آن است که فراگیران نقش های جدیدی را در فرایند یادگیری بپذیرند. ازجمله اینکه فراگیران باید جست وجوگران اطلاعات باشند و بتوانند در خصوص ارزش اطلاعات وسیعی که در شبکه ی جهانی اینترنت برای استفاده ی آنان موجود است به داوری و ارزشیابی بپردازند. در چنین شرایطی نقش آموزش دهندگان نیز از انتقال دانش و معلومات به تسهیل گر فرایند یادگیری تغییر می یابد. بنابراین آموزش الکترونیکی مستلزم داشتن برنامه ها، سیاست ها، استراتژی ها، اهداف، روش ها و کلا الگوهای جدید در شرایط کنونی جهانی شدن است. امروزه با گسترش یافتن شبکه جهانی وب، فضایی ایجاد شده است که آموزش به شیوه ساده تر از گذشته در دسترس عموم قرار می گیرد. در حقیقت شبکه وب این امکان را به شما می دهد که بتوانید خود را به یک پایگاه دانش نامحدود متصل کنید و در یکی از دو نقش نشر دهنده و یا مصرف کننده و یا هر دو نقش به هرچه بزرگتر شدن این فضا کمک کنید. هدف این مقاله تعریف و اصطلاح شناسی آموزش الکتریکی، تاریخچه فناوری آموزش الکترونیکی، زیرساخت های لازم، روش ها و انواع آموزش الکترونیکی، موانع و مزایای آموزش الکترونیکی با تاکید بر وضعیت آموزش الکترونیکی در ایران است.

Keywords:

آموزش الکترونیک , فناوری اطلاعات , نظام آموزشی , یادگیری الکترونیکی