عشرت نقی زاده - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، استان ایلام
فاطمه خیود - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، استان ایلام
فاطمه صفری - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، استان ایلام
سعید دلاور - دانشگاه فرهنگیان ایلام، پردیس شهید مدرس، دانشجوی مقطع کارشناسی پیوسته، رشته ی علوم تربیتی

تردیدی نیست که امروزه پاسخ گویی به چالش های علمی، صنعتی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، اخلاقی و نیز دست یابی به توسعه پایدار و دانایی، محور مستلزم تحول بنیادی در آموزش و پرورش است؛ اگر این را بپذیریم که از مجموع نهادها و ساختارهای اجتماعی، نهاد تعلیم و تربیت اولویت و اهمیت بیشتری دارد، این پرسش مطرح می شود که در میان عناصر تشکیل دهنده این خرده نظام کدامیک اهمیت و تاثیر گذاری بیشتری دارد، بی هیچ تردیدی می توان گفت که معلم در راس ارکان و عناصر نظام آموزش و پرورش قرار می گیرد؛ زیرا کارگزار اصلی تعلیم و تربیت به شمار می آید و اهداف متعالی آموزش و پرورش، با حضور و با واسطه معلم صورت تحقق می پذیرد؛ به عبارت دیگر، اهمیت تعلیم و تربیت به عوامل آن قابل تعمیم است و در میان عوامل تعلیم و تربیت، معلم مهم ترین عامل تلقی می شود. (رضایی ، 1390 ) نظر به اینکه آموزش و پرورش کانون رشد فردی و اجتماعی می باشد، بیش از سایر نهادها با چالشی اساسی بنیادی روبه رو است. در این بین مسیله حایز اهمیت، نقش اساسی و کلیدی آموزش و پرورش در تربیت نسل آینده و نیل به اهداف هر جامعه ای می باشد. حال با توجه به نقش و اثرگذاری بی مثال معلم، اهمیت تغییر نگاه نسبت به نقش معلم چالش انگیز می گردد. علاوه بر آن در عصر پرشتاب تحولات امروزی، نیاز به تربیت معلم به عنوان یک کارگزار فکور، خلاق و سازنده گرا بیش از پیش برجسته می گردد. از این رو با تغییر نقش مراکز تربیت معلم از دوره های کوتاه مدت به مراکز دانشگاهی آموزش عالی تحت عنوان دانشگاه فرهنگیان اهمیت تربیت معلم فکور، معلمی که به جای نتیجه گیری فرایند یادگیری را مورد توجه قرار دهد، در این مرکز دوچندان گردیده است. بر این مبنا، مراکز تربیت معلم ملزم می باشند تا امکانات و اقدامات لازم در جهت تعلیم و تربیت معلمی فکور، معلمی که همواره در حال یادگیری است، را فراهم آورند و این اصل را که از نیاز های بنیادی آموزش و پرورش است را سرلوحه قرار دهند. این مقاله ضمن توجه به نقش آموزش و پرورش و جایگاه ممتاز معلم فکور در آن، به بررسی عملکرد دانشگاه فرهنگیان در جهت نیل به هدف مذکور می پردازد با ظهور پارادایم های جدید در نظام آموزشی، بر نیاز به نیروی مجرب و متخصص کار در محیط های آموزشی تاکید می شود. با توجه به اهمیت تربیت آموزگار در دستگاه آموزش و پرورش این پژوهش به واکاوی نقش دانشگاه فرهنگیان در آموزش معلم متخصص و عالم و کیفیت بخشی برنامه درسی دانشجو معلمان و ایجاد این بستر می پردازد. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع مروری است که به شیوه ی کتابخانه ای و با استفاده از منابع پیشین و با ابزار فیش برداری انجام شده است. در این راستا، نقش دانشگاه فرهنگیان به عنوان عنصر اصلی تربیت معلم و دبیر، در ارتقا کیفیت آموزشی مدارس مورد بررسی قرار گرفت.

دانشگاه فرهنگیان، آموزش، آموزش ابتدایی