مروری بر الگوریتم مسیریابی تحمل پذیری خطا در شبکه دو بعدی با توپولوژی مش

با افزایش اجزا بر روی تراشه و کاهش سایز آنها، تعداد خطاها در NOC رو به افزایش است. خطاهای دایم در هنگام تولید و یا خرابی یکی از قطعات رخ میدهند و میتوانند اجزا و یا لینک ها را غیر قابل استفاده کند. خطاهای گذرا و یا نرم افزاری در طول انتقال دیتا رخ می دهند و عمدتا تحت تاثیر انتقال اطلاعات هستند. این خطاها میتوانند عملکرد را به شدت کاهش و انرژی مصرفی در تراشه را افزایش دهند. هر لینک معیوب به تنهایی میتواند باعث قطع ارتباطات در کل شبکه شود و یا شرایط بن بست را ایجاد کند. خطاها میتوانند در اجزا مختلف مانند لینکها، عناصر پردازشی، واحد حافظه و روتر به وجود آیند. همچنین ممکن است توسط الگوریتم های مسیریابی تحمل پذیر خطا که برای بالا بردن مسایل قابلیت اطمینان در NOC بکار میروند، ایجاد شود. طراحی سیستم های تحمل پذیر در برابر اشکال که بتوانند مانع از تولید نتایج نادرست شوند و یا بااستفاده از روش هایی بتوانند خود را از وضعیت خطای ایجاد شده در سیستم بازیابی نمایند، اهمیت ویژه ای یافته است. با توجه به موارد بیان شده طراحی شبکه بر روی تراشه های قابل اعتماد که از روش های بهتری برای افزایش قابلیت اطمینان، احتمال بازیابی از شکست و تحمل پذیری اشکال استفاده می کنند اهمیت بسزایی دارد. تعداد زیادی از طرح های تحمل پذیر خطا برای حفظ اتصالات و صحت انتقال اطلاعات در حضور خطاهای گذرا و دایم توسعه یافته اند. در این مقاله مروری هدف بررسی الگوریتم های مسیریابی می باشد.

Keywords:

شبکه بر روی تراشه , الگوریتم مسیریابی در NOC , الگوریتم مسیریابی تحمل پذیر خطا در NOC , مسیریابی ناآگاه , مسیریابی تطبیقی