فاطمه شفیع زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
مجید تقی زاده - استاد و عضو هییت علمی دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
سمانه حسن پور - دکتری مهندسی شیمی دانشکده مهندسی شیمی،دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

در این پژوهش نانوجاذب پلیمری مغناطیسی از روش هم رسوبی با استفاده از نانوذرات مغناطیسی آهن به عنوان پایه، یون پالادیم Pd(II) به عنوان قالب، 2- هیدروکسی اتیل متاکریلات و اتیلن گلیکول دی متاکریلات به عنوان مونومرهای عاملی و اتصال دهنده، 8-آمینوکینولین به عنوان لیگاند در حضور حلال 2-متوکسی اتانول و آغازگر آزوبیس ایزوبوتیرونیتریل (AIBN) سنتز گشت. پس از عملیات پلیمریزاسیون یون پالادیم با استفاده از شست و شو با اسید از شبکه پلیمری خارج شده و جاذب برای انجام فرآیند جذب مورد استفاده قرار گرفته است. پلیمر سنتز شده با تکنیک های مختلفی از قبیل میکروسکوپ الکترونی روبشی، الکتروسکوپی مادون قرمز، گرماسنج وزنی، مساحت سطح BET بررسی گشت. عوامل موثر بر جذب پلیمر قالب یونی از جمله اسیدیته محلول، میزان جاذب، غلظت اولیه یون پالادیم، مورد بررسی قرار گرفت. طی نتایج به دست آمده حداکثر ظرفیت جاذب 64mg/gr است.

پلیمرقالب یونی ، نانوذرات مغناطیسی ، یو پالادیم، فرآیند جذب