شبکه معابر و توزیع کاربری ها در مدیریت بحران با رویکرد زلزله

امروزه با توجه به روند رو به رشد جمعیت و تراکم جمعیتی در مناطق شهری علی الخصوص در شهرهای پر جمعیت و مستعد از نظر لرزه خیزی لزوم نگرشی همه جانبه و فراگیر به حوادث طبیعی و فجایع ناشی از بروز آنها بیش از پیش جلوه نموده است. اثرات زیان بار ناشی از تمرکز بیش از اندازه جمعیت در محدوده های خاص شهری در کنار فقدان برنامه ریزی های پیشیگیرانه و عدم آمادگی لازم جهت مقابله با حوادثی نظیر زلزله تهدیدی بسیار جدی و مهم برای جان شهروندان و تداوم حیات شهری به شمار می رود. رشد سریع و بی برنامه حاشیه نشینی، تمرکز روزافزون جمعیت و گسترش محله های پرتراکم، برج سازی های بدون مطالعه و بی ارتباط با طرح های شهری، گسترش بی رویه شبکه های توزیع انرژی، بی توجهی به احتمال وقوع سوانح در توسعه و نحوه استقرار مراکز جمعیتی، عدم رعایت ابتدایی ترین نکات ایمنی در ساخت و سازهای شهری و وضعیت نامناسب بسیاری از ساخت و سازهای شهری از نظر نکات فنی و ایمنی از جمله عواملی هستند که زندگی شهر و ساکنان آن را در مقابل حوادث طبیعی آسیب پذیر می سازند. عامل بسیار مهم دیگر در عرصه مسایل توسعه شهری افزایش روزافزون قیمت زمین در بخش های مختلف شهر می باشد که به استفاده حداکثر از زمین در ساخت و سازهای شهری می انجامد و باعث کاهش فضای باز لازم جهت استفاده در شرایط وقوع بحران های طبیعی می گردد. در تحقیق حاضر ابتدا به ضرورت و مقررات آثار مخرب زلزله و سپس به بررسی تاثیر آثار مخرب زلزله و میزان آسیب پذیری شهری در برابر زلزله و در نهایت تاثیر زلزله را بر معابر شهری تبریز بررسی خواهیم کرد.

Keywords:

آسیب پذیری , زلزله , شبکه معابر , عناصر شهری , شهر تبریز