محمد غروی بایگی - دانشجوی دکتری، مهندسی کشاورزی، گروه زراعت واصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
مژگان جابرکردستانی - کارشناسی ارشد، مهندسی کشاورزی، خاکشناسی، علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران، ایران
حامد رامیار - عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی خردگرایان مطهر، مشهد، ایران

با توجه به اینکه سازمانهای مربوط به حفظ محیط زیست، چالش های بزرگی برای پیدا کردن راهحل مناسبی به منظور کاهش اثرهایزیست محیطی نامطلوب سرخس آبی آزولا (.Azolla sp) دارند، در این مطالعه کوشش شد تا از این گیاه به عنوان ماده اولیه تولید ترکیباتبا ارزش زیستی معرفی شود تا ضمن مصرف بیشتر از این منبع، باعث کاهش پراکندگی این گیاه گردد. ریشه های غوطه ور این گیاه منبعی برای ذخیره سازی آلودگی های مختلف می باشد. امروزه با شناخت این توانایی استفاده های متعددی از آن مانند جذبو برداشت فنول از فاضلابها، جذب فلزات سنگین از سیستم هیدروپونیک، استفاده به عنوان بیومانیتورینگ فلزات سنگین از فاضلاب هایصنایع نفت و پتروشیمی و ارتقای سطح کشاورزی پایدار میگردد. رشد سریع آزولا و قابلیت آن در تثبیت نیتروژن باعث جلب توجه بسیاریاز محققان به این گیاه برای استفاده از آن به عنوان کود زیستی، منبع نیتروژن و پتاسیم، غذای دام و طیور، عامل کنترل علف های هرزآبزی، جذب عناصر سنگین و بهبود کیفیت آب گردیده است. استفاده به عنوان آنتیاکسیدان طبیعی میتواند یکی از پتانسیل های این گیاهباشد. جمعآوری آزولا از سطح شالیزارها، تالاب ها و دیگر منابع آبی به عنوان منبع غذایی برای انسان و دام یا تولید کود زیستی مورد توجه می باشد. چربی مناسب این گیاه همراه با رشد سریع، امکان تولید انبوه این گیاه بدون نیاز به عملیات کاشت و امکان نگهداری آن با روشهاى ساده بر اساس یافته های تحقیقات متعدد نشان داد که میتوان آزولا را با برنامه ریزی صحیح از یک تهدید به فرصتی مناسب تبدیل نمود.

آزولا، اثربخشی، سرخس آبزی، محیط زیست