یوسف پریش - استادیار و دکترای عمران، مجتمع عالی آموزشی و پژوهشی آذربایجان (وزارت ن
اسماعیل مرادی - دانشجوی مهندسی عمران دانشگاه جامع علمی کاربردی - مجتمع عالی آموزشی و
فهیمه نجائی آبادی - فوق لیسانس عمران از دانشگاه لیل فرانسه، شرکت آب و فاضلاب استان آذربای

امروزه با توجه به گسترش صنعت ساخت و ساز و روی آوردن مهندسان به ساخت سازه هایی عظیم و بلندمرتبه، افزایش ایمنی در تولید و اجرای سازه امرزی ضروری به نظر می رسد لذا از جمله راهکارهای مناسب برای اجرای پروژه های پیچیده به خصوص سازه های قرار گرفته در مناطق زلزله خیز که از تراکم زیاد آرماتور برخوردار هستند دستیابی به محصولات جدیدی از مصالح ساختمانی به منظور افزایش ضریب اطمینان و ایمن ساختن ساخت و ساز در کوتاه ترین مزان ممکن امری ضروری می باشد. بتن خودتراکم که یک نوآوری جدید در شاخه بتن های توانمند به حساب می اید توانسته بدون نیاز به هیچ لرزاننده داخلی و خارجی در داخل قالب جاری شده و فقط با استفاده از نیروی جاذبه، قالب را پرنموده و آرماتورهای موجود در آن را می پوشاند و همزمان یکنواختی خود را نیز حفظ می نماید. لذا در این مقاله به اهمیت استفاده از بتن خودتراکم به عنوان یکی از شاخه های بتن توانمند و نقش آن در ترمیم سازه ها پرداخته شده است.

بتن توانمند، بتن خودتراکم، ترمیم سازه ها، قابلیت عبور، تراکم و بهینه سازی