تفسیر و تبیین پزشکی،فقهی و حقوقی موضوع سرایت در صدمات درقانون مجازات اسلامی

منظور از سرایت صدمه این است که جنایتی بر عضو یا جسم شخصی وارد شود و آن صدمه موجب آسیب بیشتر در آن عضو یا قطع آن و یا منجر به مرگ مجنی علیه شود. هدف از اجرای این تحقیق تبیین ماهیت سرایت و آثار فقهی و حقوقی و پزشکی آن با روش توصیفی- تحلیلی است. سرایت هم در جرایم عمد اتفاق می افتد و هم در جرایم غیرعمدی، در مورد اخیر، راجع به ماهیت سرایت بین فقها اختلاف نظر وجود ندارد و همگی سرایت را غیرعمد می دانند. اما در جرایم عمدی در رابطه با حکم سرایت، بین فقها اختلاف نظر وجود دارد. نظر مشهور، سرایت ناشی از جنایت عمدی را مطلقا، عمد محسوب کرده و جانی را مستحق قصاص می داند و معتقد است در این حالت قصاص جنایت کوچکتر در قصاص جنایت بزرگتر تداخل می کند. بنابر نظر غیرمشهور که معتقد است در این زمینه باید قایل به تفصیل شد؛ اگر قصد سرایت جنایت وجود داشته باشد یا جنایت عادتا۰ سرایت کند، سرایت عمدی محسوب شده و جانی تنها به قصاص جنایت بزرگتر محکوم می شود و در صورتی که سرایت اتفاقی باشد مرتکب هم به قصاص جنایت اولیه هم به دیه جنایت ناشی از سرایت محکوم می شود. قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ از قول غیر مشهور تبعیت کرده و مقرر کرده است که اگر کسی، عمدا۰ جنایتی را بر دیگری وارد کند و این جنایت سرایت کرده و منجر به آسییب بزرگتری شود چنانچه جنایت واقع شده مشمول تعریف جنایات عمدی باشد؛ جنایت، عمدی محسوب می شود، در غیر این صورت، جنایت، شبه عمدی است و مرتکب علاوه بر قصاص جنایت اولیه به پرداخت دیه جنایت بزرگتر نیز محکوم می شود. در این مقاله برآنیم با تاکید بر دو عارضه پزشکی که بعضا۰ در نتیجه سرایت ضرب یا جرح رخداد می نماید( هیدروسفالی ناشی از ایراد ضرب و آنوریسم کاذب وریدی- شریانی ناشی از ایراد جرح) نقاط ضعف وقوت دیدگاه مشهور و غیرمشهور را مورد مقایسه قرار داده و دلایل پذیرش نظر غیرمشهور از جانب قانونگذار جزایی را تبیین نماییم.

Keywords:

سرایت , صدمه , جنایت , فقه , هیدروسفالی , آنوریسم کاذب