احمد صابری راد

با پیدایش رکود در یک اقتصاد ظرفیت های خالی برای بنگاه ها و بیکاری برای نیروی کار ایجاد می شود. گسستگی و افتراق میان نیروی کار و بنگاه ها به علت فقدان قدرت خرید نیروی کار و کاهش روز افزون تولید، و کاهش پرداختی بنگاه به کارگران، به علت کاهش تقاضا برای کالاهای تولیدی، و کاهش درآمد بنگاه و در نتیجه کاهش پرداختی بنگاه به نیروی کار دلیل ایجاد گسستگی میان این دو عامل اقتصادی است . این مقاله سعی دارد تا از نگاه نظریه جورسازی که ابزاری برای طراحی بازار است، به این معضل بنگرد و روشی کاربردی برای حل آن ارایه کند. اگر فرض کنیم محیط اقتصادی دچار بیکاری ساختاری است و یک فضای دو طرفه ی بنگاه- نیروی کار است که در یک طرف ظرفیت های خالی و در طرف دیگر بیکاری وجود دارد ،با فرض اینکه هر دو طرف عقلایی رفتار می کنند می توان انتظار داشت که دو طرف میل به تغییر وضع موجود دارند. در چنین وضعی یک نیروی کار عقلایی ترجیح می دهد که استخدام شود و درآمدی کسب کند و یک بنگاه با ظرفیت های خالی ترجیح می دهد این خلاء ها را پر کند. اما این میل در شرایط رکود آنقدر کافی نیست تا بتواند این معضل را برطرف کند به همین دلیل اقتصاد کلان ادعا می کند که یک عامل واسطه ی برونزا نظیر دولت می تواند با اجرای سیاست هایی بیکاری را برطرف کند .در این جا نظریه جورسازی و طراحی بازار برای حل مشکل یک عامل واسطه گر(سوم) را پیشنهاد می کند با این تفاوت که این عامل واسطه درونزاست و بدون دخالت دولت، به طور هوشمند با دنبال کردن نفع شخصی خود، ناخودآگاه به حداکثر کردن منافع جمع کمک می کند و اینجاست که دست نامریی، بازار را به حرکت در می آورد.

نظریه جورسازی ،الگوریتم پذیرش معوق، بیکاری بلندمدت، بنگاه، نیروی کار