سید هادی ناصری - عضو هییت علمی دانشگاه مازندران
سلیم باوندی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه مازندران

از جمله خصوصیت های ذاتی مساله های دنیای واقعی، عدم قطعیت موجود در آن است. پارامترهای یک مساله ممکن است به طور دقیق مشخص نشده باشد و یا بعد از حل تغییراتی در آن به وجود آید. در این پژوهش، ساختار مشخصی را برای مساله برنامه ریزی آرمانی در شرایط عدم قطعیت در نظر می گیریم، که عدم قطعیت مورد بررسی در این پژوهش، از نوع ترکیبی تصادفی فازی است. دراینجا با استفاده از تابع عضویت نمایی و با بهره گیری از رویکرد محدودیت شانس، فرم معادل قطعی مساله مطرح شده را بدست می آوریم. یک مثالعددی نیز برای نشان دادن کارآمدی این روش ارایه می دهیم.

برنامه ریزی آرمانی، عدم قطعیت، تابع عضویت نمایی، مدل ماکس مین وزن دار