زهرا محمدزاده - گروه ریاضی، دانشگاه فردوسی مشهد
اسد عازمی - گروه ریاضی، دانشگاه فردوسی مشهد
علی وحیدیان - گروه ریاضی، دانشگاه فردوسی مشهد

در این مقاله به پیش بینی آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی PAF با استفاده از مدلسازی فاصله PR در سیگنال ECG ارایه می گردد. برای بدست آوردن یک مدل دقیق در ابتدا با استفاده از برنامه نویسی ژنتیک یک ساختار غیرخطی برای فاصله PR بدست می آوریم و سپس به کمک شبکه عصبی و براساس پارامترهای بدست آمده از برنامه نویسی ژنتیک به پیش بینی آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی برای نمونه هایی که در شرف آریتمی در 20-5 دقیقه آینده هستند که شخص به آریتمی ختم می شوند و یا شخص به آریتمی ختم نمی شوند می پردازیم. نتایج تحقیق نشان می دهد که می توان با حساسیت 81.25% نمونه هایی که شخص به آریتمی ختم می شود یا شخص به آریتمی ختم شود را مشخص کرد.نتایج بدست آمده ازروش پیشنهادی با روش پیش بینی به کمک تحلیل ممیزی و مدلسازی با استفاده از چندجمله ای های فوریه مقایسه گردیده است. در روش تحلیل ممیزی و مدلسازی فوریه، می توان با حساسیت 57.38% نمونه هایی شخص به آریتمی ختم می شود یا شخص به آریتمی ختم نمی شود را مشخص کرد که گویای عملکرد برتر روش ژنتیک-عصبی بر روش تحلیل ممیزی مدلسازی فوریه می باشد.

برنامه نویسی ژنتیک، شبکه عصبی، تحلیل ممیزی، آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی