محمدعلی ززولی - کارشناس ارشد بهداشت محیط مرکز بهداشت شهرستان سوادکوه(مازندران)
عبدالرحیم پرورش - عضو هیئت علمی دانشکده بهداشت اصفهان
انوشیروان محسنی - دانشیار دانشکده بهداشت ساری
حسین بازاری - کارشناس ارشد شرکت آب و فاضلاب مازندران

یکی از مشکلات عمده زباله، تراوش شیرابه است که از فعالیت بیولوژیکی و شیمیایی داخل زباله در مراحل مختلف جمع آوری، حمل و نقل، پردازش، تولید کود کمپوست و دفن به وجود می آید که حاوی مواد آلاینده گوناگون نظیر مواد آلی و فلزات سنگین می باشد. بر خلاف مواد آلی فلزات سنگین به راحتی در محیط تجزیه نمی شوند و می توانند در زنجیره غذائی تغلیظ شوند و مشکلات عدیده ای را برای انسان به وجود آورند لذا هدف از این مطالعه، بررسی کیفیت شیرابه زباله جمع آوری شده در کارخانه کود کمپوست اصفهان و تصفیه آن با استفاده از آلوم و کلروفریک می باشد. نمونه برداری از شیرابه تولیدی و جاری شده در جایگاه دپوی زباله کارخانه کمپوست به صورت مخلوط و به تعداد ده مرتبه انجام شد. در ابتدا کیفیت نمونه ها از نظر pH ، TS، TVS ، TFS و غلظت فلزات سنگین کادمیوم، کروم، مس، روی و نیکل بررسی شد و در مرحله بعد برای تصفیه از روش انعقاد شیمیایی با استفاده از آلوم و کلرورفریک به روش جارتست استفاده شد. نتایج اندازه گیری نشان می دهد که میانگین غلظت COD، کادمیوم، کروم، روی، مس و نیکل شیرابه زباله موجود در کارخانه کمپوست به ترتیب 38562/5 و 0/46 و 1/27 و 1/21 و 5/81 و 2/38 میلیگرم در لیتر و میانگین pH آن 4/98 می باشد. در این تحقیق غلظت ترکیبات شیرابه در مقایسه با استانداردهای دفع پساب بیش از حد استاندارد می باشد. نتایج آزمایش جارتست نشان می دهد که pH بهینه برای تصفیه شیرابه توسط آلوم و کلرورفریک به ترتیب برابر 6/5 و 10 و غلظت بهینه هر کدام از مواد مذکور به ترتیب برابر 1400 و 1000 میلیگرم در لیتر می باشد. آلوم با حذف 91-77 درصد فلزات سنگین و 21 درصد COD در مقایسه با کلرورفریک که فلزات سنگین را 85-65 درصد و COD را 28 درصد کاهش می دهد، کارائی بیشتری در تصفیه شیرابه دارد. از نظر اقتصادی نیز کلرورفریک از آلوم به صرفه تر است.

شیرابه- تصفیه شیرابه- زباله - انعقاد شیمیایی