بررسی اثر ماده افزودنی دزوسیل بر خواص نفوذپذیری و مقاومت فشاری تراورس های بتنی

تراورس بتنی مورد استفاده در بین ایستگاه ها، یکی از مصالح تشکیل دهنده خطوط ریلی میباشد. وظیفه آن دریافت نیروهای وارده از چرخهای بوژی از طریق ریل و سپس انتقال آن نیروها به لایه بالاست و در در نهایت به زیرسازی مسیر میباشد. تراورس بوسیله پابندها، ثابت ماندن عرض خط را در طول زمان بهره برداری از خط تضمین میکند و بوسیله ارتباط بین دو ریل، خطوط را همیشه مستحکم نگه میدارد. میتوان تراورس را یک عامل عمده در استقرار و الاستیته روسازی بشمار آورد. با توجه به کارایی و اهمیت بالای تراورس در صنعت ریلی، برای افزایش ایمنی و کاهش هزینه ها نیاز به بالا بردن کارایی آن میباشد.با توجه به نیازهای جدید و رشد تکنولوژی در چند دهه اخیر، نیاز به بهبود کیفیت سازه های بتنی بیش از پیش احساس میگردد. یکی از پرکاربردترین روشها در این راستا، استفاده از مواد افزودنی جهت ارتقا قابلیت های مختلف بتن میباشد. دزوسیل از پرکاربردترین مواد افزودنی میباشد. بدین منظور در این پژوهش تعداد 24 نمونه مکعبی 15 سانتیمتر در آزمایشگاه در دو حالت شاهد و با 3 درصد دزوسیل ساخته شد و مقاومت فشاری و نفوذپذیری نمونه ها در دو حالت مورد بررسی قرار گرفت. با آزمایش های انجام شده مشخص شد که بتن 7 روزه با دزوسیل %15 ، 28 روزه %14 افزایش مقاومت فشاری نسبت به شاهد را نشان میدهد. همچنین بتن 7 روزه با دزوسیل %55 ، 28 روزه %38کاهش نفوذپذیری نسبت به شاهد نشان داد.

Keywords:

تراورس , خطوط ریلی , دزوسیل