محمد رضا رستمی درونکلا - استادیار پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران

فرمولاسیون و ساخت بتن های خودتراکم بطور عمده وابسته به طراحی مناسب اجزای بتن و افزودنی پلیمری می باشد. نوع خاص از ابرروان کننده پلی کربوکسیلات اتر با ساختار کنترل شده قابلیت خودتراکم شدن این نوع بتن ها را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. این ترکیبات با کاهش دادن نسبت آب به سیمان، و نیز برهمکنش با سطح اجزای فعالبتن موجب فشرده شدن قطعه بتنی می گردد. علاوه بر این، با افزایش قابل توجه سیالیت و حفظ اسلامپ بتن موجب کاهش قابل توجه حفرات در بتن می گردد. محدوده مصرف ابرروان کننده 0/5-1/5 درصد وزنی سیمان و اجزای فعال بتن است. این ترکیبات نسبت آب به سیمان را از انواع بتن تا مقدار 0/5 کاهش می دهند. نتایج XRD نشان داد که افزودن ابرروان کننده موجب کنترل آبدار شدن سیمان می شود. ابرروان کننده ها با کنترل فشردگی بتن و نیز سرعت آبدار شدن سیمان موجب ایجاد بتن های با تراکم بالا می شوند. با توجه به نتایج تست مینی اسلامپ، با افزایش نسبت ابرروان کننده به اجزای فعال بتن در محدوده 1-1/5 درصد، مقادیر اسلامپ بالا و حفظ آن تا مدت 100-150 دقیقه حاصل می شود.

ابرروان کننده، پلی کربوکسیلات اتر، ریولوژی، مینی اسلامپ