سحر افضلی گروه - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده هنر، معماری و شهرسازی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
امینه انجم شعاع - استادیار، گروه معماری، دانشکده هنر، معماری و شهرسازی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران

انعطاف پذیری بر پایه یکی از اصول معماری ایران، (پرهیز از بیهودگی)، از دیرباز در معماری ایران به خصوص معماری مسکونی مورد توجه معماران و ساکنین خانه ها بوده است. منظور از واژه انعطاف پذیری، انعطاف پذیری فضایی و سازماندهی فضای انسان ساخت و تغییر در آن برای دستیابی به شرایط، نیازها و کاربست های جدید است. امروزه انعطاف پذیری بعنوان معیاری برای ساخت خانه های قابل استطاعت و همچنین ارتقا رضایتمندی سکونتی در حیطه مسکن اهمیت زیادی دارد. هدف اصلی این مقاله بررسی انعطاف پذیری در طراحی داخلی بعنوان مولفه موثر بر رضایتمندی سکونتی و استطاعت پذیری می باشد. روش تحقیق مورد استفاده تحلیل محتوا متن است، که در نهایت به راهکارهای طراحی داخلی از طریق انعطاف پذیری، موثر در رضایتمندی سکونتی و استطاعت پذیری مانند: جانمایی مناسب فضاهای تر، ایجاد فضاهای چند منظوره (تنوع پذیری)، ترکیب و تفکیک فضاها (تغییر پذیری)، پارتیشن، طراحی داخلی با مبلمان می رسیم.

انعطاف پذیری، خانه سنتی، طراحی داخلی، رضایتندی سکونتی، استطاعت پذیری