سمیه عابدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نطنز
زهرا عباسی - استادیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نطنز

اگر معماری را علم تقسیم فضا بدانیم و در مقیاس خرد آن و بر اساس نیازمندی ها از طبیعت کمک بگیریم، باید با توجه به نیازهایی که وجود دارد تغییراتی را در طبیعت ایجاد نماییم و آن را جزیی از هویت خود کنیم. معماری مثل پدیده های دیگر تاریخ تکامل انسان، پاسخی به خواسته های درونی انسان است، از این رو، انسان پس از شناخت درون خود و تفکر بر اساس ایدیولوژی اش محیط خودش را تصور کرده و می سازد. طبیعت و معماری در برابر هم قرار ندارند بلکه در مقابل متقابلا در هم ادغام شده و یکدیگر را تکمیل می کنند. چون ممکن نیست که هر خانه به تنهایی در میان یک باغ بزرگ واقع باشد پس به ناچار این وابستگی به طبیعت خود را تنها در میدان بسته ارتباط بیشتر فضاهای داخلی و خارجی نشان می دهد. مهم این است که هر دوی این عوامل متضاد حضور دارند چرا که تنها با حضور یکی است که دیگری قابل شناسایی کامل می باشد. لذا در این تحقیق در پی آنیم تا تاثیراتی که طبیعت و بر فرهنگ زیست گرایی و معماری جامع بشری گذاشته بپردازیم

طبیعت، ارگانیک، معماری ، الگوبرداری