رضا علیجانی

الگوهای مربوط به نسبت سرمایه که مبنای میزان تغییر پذیری دارایی های ثابت و سرمایه گذاری های بلند مدت تعیین می شود، اگر درجهت افزایش نسبت بازده دارایی ها حرکت نکند، در نهایت منجر به ایجاد بدهی های مالی سنگین خواهد شد. معیارهای مبتنی بر نسبت سربار به درآمد و نسبت وام های پرداختی هر دو به نوعی بر ایجاد توازن در ارتباط با کاهش ریسک بحران مالی اثر معناداری می گذارند. در صنعت بانکداری سهامداران و سرمایه گذاران بر این عقیده هستند که نسبت های نقدینگی بطور محسوس و مستقیمی اثر خود را بر روی ریسک بحران مالی گذاشته و بر مبنای نوسانات نسبت سرمایه می توان نتیجه گرفت که صنعت بانکداری دارای ریسک بحران مالی می باشد یا نه. این پژوهش از نوع مطالعه کتابخانه ای و تحلیلی علی بوده و مبتنی بر تحلیل داده های تابلویی (پانل دیتا) است. در این پژوهش اطلاعات مالی 10 بانک پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره زمانی 1390 تا 1395 بررسی شده است (مشاهدات 60 سال بانک).

نسبت سرمایه، افزایش ریسک بحران مالی صنعت بانکداری، نسبت بودجه مالی، نسبت بازده دارایی ها، نسبت سربار بر درآمد