ژانت الیزابت بلیک - دانشیار دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی
کمیل صادقی - کارشناس ارشد حقوق محیط زیست ، دانشگاه شهید بهشتی

نظر به فواید بی شماره زیست فناوری نوین در توسعه کشاورزی و پزشکی توسعه آن ضرورتی انکارناپذیر می باشد. لیکندغدغه های موجود نسبت به آثار این فناوری نسبت به سلامت بشر، محیط زیست و تنوع زیستی موجب تدوین مقرراتیتحت عنوان ایمنی زیستی گردیده است. مقررات و استانداردهای مذکور بر اساس اصل احتیاط شکل یافته اند. بر اساس ایناصل فقدان دانش یا اجماع علمی بر وجود خطر الزاما نباید به عنوان شاخص وجود یا فقدان یا قابل قبول بودن خطر به شمارآید. لذا عدم قطعیت علمی بر وجود خطر از جانب یک فعل یا پدیده مانع اتخاذ تدابیر احتیاطی نمی باشد. این مقاله درصدد آن است که جایگاه این اصل را در پروتکل کارتاهنا و معاهدات سازمان جهانی تجارت به طور تطبیقی بررسی نموده ودر نهایت در می یابیم معاهدات سازمان جهانی تجارت با پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا در شناسایی و پذیرش و تفسیر ایناصل رویکردهای متفاوتی را اتخاذ نموده است.

ایمنی زیستی، پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا، سازمان جهانی تجارت، موافقت نامه اقدامات بهداشتی و بهداشت گیاهی، موافقت نامه عمومی تعرفه و تجارت