امکان و امتناع کاربست مکاتب اخلاقی فایده گرا و کانتی در توسعه پایدار

مقاله حاضر به مطالعه دو مکتب از مهم ترین مکاتب اخلاقی- مکتب اخلاق فایده گرا و مکتب اخلاق وظیفه گرای کانت- و کاربستشان در پدیده توسعه پایدار می پردازد. هدف از این مطالعه که با روش اسنادی انجام شده است، امکان سنجی کاربرد مکاتب مذکور در سیاست گذاری های زیست محیطی و توسعه پایدار می باشد. بررسی ها حاکی از آن است که ضعف هایی در هر دو رویکرد برای بکار گیری در توجیه تصمیمات اتخاذ شده در فرآیند توسعه پایدار قابل مشاهده است. ضمن تلاش برای شناسایی و پررنگ نمودن نقاط ضعف، احساس نیاز به ایجاد رویکردی نوین به اخلاق در توسعه پایدار مورد بحث قرار گرفته است.

Keywords:

اخلاق فایده گرا , اخلاق وظیفه گرای کانتی , توسعه پایدار