عبدالرحمن باقرزاده - عضو هییت علمی استادیار دانشگاه مازندران

سوالی مهم تاریخی بین مسلمین مطرح است که آیا میتوان به صرف کسب عنوان صحابی، افراد را مستحق صفت والای عدالت دانست یا خیر اهل سنت به سوال فوق پاسخ مثبت داده و در مقابل، شیعیان معتقد به پاسخی منطقی به سوال فوق میباشند. فارغ از آیات و روایات، از طریق شواهد تاریخی هم میتوان به پاسخ مطلوب دست یافت.تاریخ آیینه تمام نمای شخصیت افراد بوده و میراث مکتوب اسلامی اعم از منابع روایی، تاریخی، اعتقادی و... نتیجه زحمات کسانی است که با تمام وجود خود را مسیول حفظ این امانت دانسته و تلاش بسیاری نمودند تا شخصیت واقعی افراد را به آیندگان معرفی و گنجینه گرانسنگ احادیث و روایات را به نسلهای بعد تحویل دهند. در نقطه مقابل، کسانی هم در تلاش بودند تا با نیرنگ و تزویر، چهره حقیقی برخی از افراد ناموجه را پوشانده و با سانسور حقیقت، چهرهای محبوب و مطلوب از آنان ارایه داده و اندیشه عدالت صحابه را به اثبات برسانند.با توجه به ضرورت آشنایی با نادرستی اندیشه مزبور که از ناحیه آشنایی با مصادیق عینی حاصل میگردد، این مقاله کوشید تا با ارایه نمونه هایی از این دست و با استفاده از روش کتابخانهای مستند به منابع عامه هم شیوه ناپسند تحریف (که با هدف اثبات موضوع عدالت تمام صحابه صورت گرفت) را تبیین و هم به سوال فوق پاسخ گوید.

تحریف، دشنام به اهل بیت، عدالت صحابه، لغزش های صحابه