بررسی مولفه های بومی و اقلیمی در داستان ترس و لرز غلامحسین ساعدی

ادبیات داستانی در ایران همواره با نگاه و نگرش داستان نویسان ایرانی به روستایی نویسی و بازتاب زندگی قشر روستانشین جامعه همراه بوده است و از ده ه چهل همراه با اصلاحات ارضی، موج روستایی نویسی در ادبیات داستانی ایران گسترش یافته است. بسیاری از داستان نویسان ایرانی در آثار خویش به این سبک گرایش دارند و منتقدان ادبیات معاصر، غلامحسین ساعدی را به عنوان یکی از چهره های شاخص ادبیات روستایی به شمار می آورند.این نویسنده اقلیم گرا به ارایه تصویری زنده و پویا از روستاهای جنوب و آذربایجان، از جمله ویژگیهای فرهنگی و اجتماعی، اعتقادات و باورها، زبان و گویش، آب و هوا و محیط طبیعی پرداخته است. این ویژگیها در داستان ترس و لرز کاملا0 بازتاب یافته است. در این پژوهش، نخست کوشش میشود تا تعریفی جامع از ادبیات روستایی داده شود، سپس عناصر و شاخصه های ادبیات اقلیمی و روستایی در داستان ترس و لرز مورد نظر مورد بررسی و تحلیل قرار میگیرد.

Keywords:

ادبیات اقلیمی و روستایی , غلامحسین ساعدی , فضا , توصیف , داستان