مهشاد صالحی منش - دانشجو

شبکه تک کاره سیار((MANET را می توان به شکل مجموعه ای از گره های سیار معرفی کرد، که یک توپولوژی پویا و یک منبع محدود شده شبکه را می سازد. در این مقاله، یک نگاه اجمالی بر آزمایشگرهای مختلف MANET ارایه کردیم . گره های MANET اغلب ممکن است خصوصیات متفاوتی داشته باشند. این خصوصیات شامل توانایی محاسباتی، محدوده مخابره، فراهم کردن انرژی و غیره است. گره های قوی تر باعث افزایش مقیاس پذیری، منطقه تحت پوشش و طول عمر شبکه می شوند، اما تداخل ناشی از گره های قدرتمند ممکن است منجر به کاهش بازدهی شود.تحرک گره ها بر ساختار سلسله مراتبی تاثیر منفی دارد. بنابراین، انتخاب گره های شبه متحرک به عنوان سرخوشه مناسب تر است، چرا که ساختار خوشه ای را پایدارتر می کنند.پروتکل های مسیریابی برای MANET در ده هگذشته بطور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. پروتکل های مسیریابی برای این شبکه ها را می توان بطور وسیعی به صورت راکتیو (بنا به تقاضا)، پرواکتیو (پیش گستر)، ترکیبی و مبتنی بر موقعیت طبقه بندی کرد. پروتکل های مسیریابی ،مسیر میان یک منبع و مقصد تنها وقتی نیاز باشد ایجاد می شود. این پروتکل ها برخلاف پروتکل های پیش گستر باراضافی(سرریز) بالایی برای حفظ مسیر ندارند و بطور خاص برای شبکه هایی مناسبند که در آنها همه گره ها بطور متناوب ارتباط ندارند. یک مشکل پروتکل های مسیریابی راکتیو کنونی انتشار پیام های اضافی درخواست مسیر در حین کشف مسیر است. در شبکه های سیمی، در زمانی که ارتباط ایجاد می شود، بسیاری از محافظت ها وجود دارند. در مورد MANET ، گره ها پویا و برپایه توپولوژی بوده و همچنین مصرف انرژی بیشتری دارند. به خاطر وجود تحرک در MANET ، آسیب پذیری های بسیاری در هنگامی که مهاجم ها قصد نابودی قسمتی از شبکه یا کل آن را دارند نیز وجود دارد. بنابراین، برای درک بهتر مشکلات مختلف مرتبط با MANET نیازمندی های بسیاری وجود دارد.این مقاله با ترکیب دو روش زمانبندی و اختصاص وظایف سعی دارد که به زمان پاسخ کمتری نایل شود.نتایج حاکی از کارایی روش ارایه شده است.

خوشه بندی ، حملات ، شبکه های تک کاره سیارMANET ، مسیریابی