بررسی میزان حس تعلق به مکان از منظر تصویر ذهنی شهروندان در مسکن مهر اسلام آباد غرب پس از زلزله

اصلی ترین شرط یک اقامتگاه یعنی حس تعلق مکان را دارا باشد. زلزله ماه آبان استان کرمانشاه و شهرستان اسلام آباد غرب سبب اسکان بسیاری از افراد در مساکن موقتی شده است که این امر تعلق مکانی را تحت تاثیر قرار داده است. حس تعلق افراد به مکانی که در آن زندگی میکنند، عاملی مهمی در جهت پدید آمدن حس مسیولیت پذیری در افراد است. که نبود آن و عدم ساماندهی تاثیرات جبران ناپذیری را در روند توسعه شهری برجای خواهد گذاشت که این امر مستلزم انجام پژوهشی جامع در این زمینه میباشد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق مشتمل بر کلیه سرپرستان خانوار مسکن مهر اسلام آباد غرب به تعداد 2400 نفر بوده است. بنابراین بر اساس فرمول کوکران تعداد 331 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی متغیرهای پژوهش از آزمونهای تی تک نمونه ای به کار گرفته میشود که با استفاده از نرم افزار SPSS22 انجام شده است. نتایج بیانگر آن است که میزان حس تعلق به مکان از منظر تصویر ذهنی شهروندان در مسکن مهر اسلام آباد غرب پس از زلزله در وضعیت مطلوبی قرار دارد. اما در زیر شاخص های حس تعلق به مکان شاخص کالبدی در بهترین وضعیت و شاخص اجتماعی در بدترین وضعیت قرار دارد. در واقع پس از واقع زلزله و همچنین توزیع امکانات به خصوص مسکن موقت، این امر توانسته است حس تعلق به مکان را در شهروندان تا حدودی ایجاد نماید. اما این امر نتوانسته است حس تعلق به مکان را از منظر اجتماعی ایجاد نماید و شرایط در وضعیت مطلوبی قرار ندارد، ولی توانسته است شرایط به نسبت مطلوبی را در ابعاد محیطی و کالبدی ایجاد نماید.

Keywords:

حس تعلق , مکان , تصویر ذهنی , شهروندان , مسکن مهر , اسلام آباد غرب