محمد قدرتی - دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی و دبیر آموزش و پرورش اصفهان- جلگه

اهمیت اخلاق و تربیت اخلاقی به اسلام و جامعه های اسلامی اختصاص ندارد. تجربه نشان داده است که انسان، خواه به دینی آسمانی متدین باشد یا نباشد، هیچ گاه حتی در دوره مدرن و پسا مدرن از تربیت اخلاقی بی نیاز نیست درجستارحاضرنویسنده برآنست باروش تحلیل اسنادی به بررسی اخلاق درنظام آموزش وپرورش کشوربااستفاده ازاخلاق وسیره ایمه (س) بپردازد. ونتایج بیانگرآن است چنانچه آدمی قادر به سلطه بر خویشتن شود ، در پرورش دیگران نیز توفیق خواهد یافت آموزش عملی چون با حواس انسان سروکار دارد، تاثیر عمیق تر و ماندگارتری دارد. از اینرو اگر مسایلی را که به صورت نظری می توان آموزش داد، به صورت عملی نیز آموزش داده شود، انتقال آموزش بهتر صورت می گیرد و اثر آن ماندگارتر است اسلام اجازه نمی دهد کسی به نام تواضع، خود را تحقیر کند و در نظرها سبک و موهون سازد و کرامت انسانی خویش را پایمال کند، مهم این است که در عین تواضع، شخصیت اجتماعی انسان ضایع نشود و خوار و ذلیل و بی مقدار نگردد برنامه انبیا تکریم انسانهاست. بهترین و استوارترین اساس برای تربیت ، کرامت انسانها و نزاهت آنها از حقارت نفس است. انسان به سبب کرامتش از دنیای دون که ریشه همه پستیها و گناهان است آزاد می شود و خود را برتر از آن می یابد که تن به حقارت های دنیایی دهد مربی بایدبانیت الهی واردعرصه ی تربیت شود وبداندبرای چه کسی کار می کند برای خداوند یابرای مردم وباید دنبال چیزی باشدکه ماندگاراست واگرمربی دنبال منفعت تنهاباشد وهدفی بریا تربیت متربی نداشته باشد مثل سیاهی لشکر ی می ماند که اورافریب داده است.مربی نباید هدفش دنبال شهرت ورسیدن به آوازه های دنیوی باشد وبایدهدفش راخالص خداوند سازد وخداوند هم اورابی نیاز می سازد همانگونه که گفته اند چون که صد آمد نود هم پیش ماستمربی ومتربی باید در اعمال و کوشش هاى خود صرفا خدا و طاعت از فرمان او و پیراستن خویش (از رذایل ) و ارشاد بندگان خدا به حقایق دین را منظور نهایى خود قرار دهند.

اسلام، تربیت، تعلیم، رهبر، اخلاق