تاثیر بازی بر مهارت های روانی - حرکتی پسران کم توان ذهنی مراکز استثنایی شهرستان بندر عباس

آزمودنی های این پژوهش نیمه تجربی را دو گروه 8 نفره از پسران کم توان ذهنی تشکیل دادند که به صورت نمونه در دسترس از مدارس استثنایی شهر بندرعباس انتخاب شدند. دو گروه بمدت 8 هفته 3 جلسه ای در تمرینات شرکت داشتند. روش پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار پژوهش آزمون حرکتی لینکلن اوزرتسکی بود. داده ها در سطح توصیفی با میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی با کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بازی درمانی بر بهبود مهارت های روانی- حرکتی موثر بوده است (P<0/001 و P<0/05). بنابراین با توجه به به یافته های تحقیق می توان گفت که کودکان کم توان ذهنی در صورت برخورداری از فرصت های حرکتی کافی و روش های تعلیمی و تربیتی مناسب، از امکانات بالقوه رضایت بخشی جهت پیشرفت در مهارتهای روانی- حرکتی برخوردار می باشند.

Keywords:

بازی , مهارت های روانی– حرکتی , کم توان ذهنی