بررسی تاثیر ایجاد فضای سبز در مدارس بر یادگیری وخلاقیت کودکان

محیط یادگیری یک بستر فرهنگی، اجتماعی و فیزیکی است که یادگیری در آن اتفاق می افتد و درک اینکه چگونه یک محیط یادگیری، موثر عمل می کند برای طراحی یک محیط معمارانه بسیار ضروری است. هرچند که محیط فیزیکی مدرسه تنها یکی از مولفه های تاثیرگذار در یادگیری است؛ اما می توان گفت مهم ترین مولفه در یک محیط فعال یادگیری به شمار می رود. محیط به صورت های مختلفی بر کودک و شخصیت او و بر افزایش خلاقیت او تاثیر می گذارد. فضای مدرسه مهم ترین و اصلی ترین مکانی است که فرصت تجربه و یادگیری را برای دانش آموزان فراهم می کند. از این رو طراحی محیط هایی مناسب در راستای تکامل همه جانبه کاربران فضا، ضروری به نظر می رسد. متاسفانه در اغلب ساختمان های مدارس موجود به نیازهای کاربران فضا توجه نشده است. این عدم توجه تاثیرات منفی بر کاربران گذاشته و پروسه رشد و یادگیری را مختل می کند. براساس مشاهدات و تحقیقات میدانی اینجانب، اکثرمجتمع های آموزشی احداث شده در ایران، دارای یک قالب کلیشه ای و عمومی و شامل یک سری فضاهای آموزشی، کارگاهی و کتابخانه ای هستند که بدون توجه به نوع نیازهای دانش آموزان و ارتباط متقابل و موثر محیط کالبدی و میران یادگیری و سیر تکاملی زمینه های فرهنگی- اجتماعی خاص منطقه طراحی شده اند. طرح کالبدی (معماری) مجتمع های آموزشی هم فارغ از چشم اندازهای طبیعی و به دور از آسایش محیطی به گونه ای طراحی می شوند که معماری حاصل، یک کالبد سنگین وغریبه است که نمی تواند با کاربران خود ارتباط برقرار کند و یا بر سطح یادگیری آنان تاثیر مثبت بگذارد. بطور خلاصه می توان گفت حوزه های اصلی در این پژوهش، شامل برنامه ریزی برای بهبود کالبد مدارس، همه جانبه من جمله نقش طبیعت بوده ، فضاهای باز و نیمه باز را نیز دربرمی گیرد. روش تحقیق تلفیقی از روش های توصیفی و تحلیل است. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات، مطالعات کتابخانه ای و جستجو در مقالات معتبر علمی داخلی و خارجی است. همچنین مشاهدات میدانی و تجربیات شخصی در راستای آموزش کودکان نیز باعث وجود نگاهی خاص و دقیق در ساختار این پژوهش شده است.

Keywords:

طبیعت , یادگیری کودکان , خلاقیت کودکان , فضای باز