بررسی دیدگاه دانش آموزان پسر دوره ی ابتدایی نسبت به نقش رویکردهای مطالعه و یادگیری، بر یادگیری خودتنظیم آنان

این پژوهش با هدف بررسی دیدگاه دانش آموزان پسر دوره ی ابتدایی نسبت به نقش رویکردهای مطالعه و یادگیری بر یادگیری خودتنظیم آنان انجام گرفته است. روش تحقیق، کاربردی و توصیفی بود. جامعه ی آماری تحقیق، تمام دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی شهر مشهد بود. تعداد 50 نفر از فراگیران پایه های پنجم و ششم به عنوان حجم نمونه از طریق جدول مورگان و به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ی محقق ساخته ی مبتنی یر مبانی مطالعه و یادگیری بود که خرده مقیاس های تاثیر مطالعه ی عمیق بر یادگیری خودتنظیم، تاثیر مطالعه ی راهبردی بر یادگیری خودتنظیم و تاثیر مطالعه ی سطحی بی تفاوتی بر یادگیری خودتنظیم را می سنجد. پایایی کل مقیاس با آلفای کرونباخ 0/80 به دست آمد و روایی محتوایی آن توسط اساتید دانشگاه تایید شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که، هر سه مولفه ی رویکردهای مطالعه و یادگیری (عمیق، راهبردی و سطحی بی تفاوتی) به طور معنی داری بر یادگیری خودتنظیم دانش آموزان تاثیر مستقیمی دارند، که تاثیر رویکرد سطحی بی تفاوتی بسیار کمتر از دو مولفه ی دیگر بود.

Keywords:

رویکرد , مطالعه , یادگیری , یادگیری خودتنظیم , دانش آموزان , دوره ی ابتدایی