خلق مفهوم جدیدی از فضای شهری در راستای ارتقای تعاملات اجتماعی درعهد صفوی

عهد صفوی از درخشانترین دوران معماری و شهرسازی بعد از اسلام بخصوص دوران سلطنت شاه عباس اول و تولد مکتباصفهان محسوب میشود که تجلی آن را میتوان در اصفهان مشاهده کرد. آنچه که در این دوران و در این مکتب اهمیت پیدامی کند، خلق فضایی انسانی از طریق توجه به روابط بین انسان با انسان و انسان با طبیعت است.مطرح شدن خیابان در مقابلبیابان و ساخت خیابان های چهارباغی و باغ های تفریحی و گردشگری اطراف آن و همچنین مطرح شدن میدان به گونه ایتقریبا متفاوت از دوران ماقبل خود، گامی است جهت رسیدن به فضای انسانی و تولید مکان هایی جهت افزایش تعاملاتاجتماعی.

Keywords:

شهرسازی , مکتب اصفهان , فضای انسانی , خیابان , میدان , تعاملات اجتماعی