مهدیه سپهرار - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، ایران

منطقه بندی و تفکیک کاربری ها موجب مشکلات متعدد ازجمله وابستگی شدید به اتومبیل، تسهیلات و امکانات ناکافی وناهمگن، هزینه های زیرساختی بالا به ازای هر شخص، افزایش زمان سفر، ازدحام ترافیک و از بین رفتن حس اجتماعی درشهرها شده است. ازاینرو اجرای پروژه های توسعه مختلط کاربری در کشورهای مختلف یکی از راه حل های برنامه ریزیشهری مدرن برای حل این مشکلات میباشد و تاثیرات فراوانی بر محیط شهرها میگذارد که افزایش سرزندگی، امنیت،افزایش بهره وری انرژی، ایجاد روابط اجتماعی سالم، کاهش سفرهای شهری و کاهش آلودگی هوا در شهرها از آن جملهمی باشد؛ بنابراین باید در پروژه های شهری میزان اختلاط کاربری ها در مناطق، نواحی و محلات شهری سنجیده گردد تانواحی دارای کمبود شناسایی و اقدامات لازم جهت افزایش اختلاط در آنها انجام پذیرد. در این تحقیق از روش توصیفی-تحلیلی استفاده گشته و به منظور سنجش میزان اختلاط در منطقه ی یک تبریز از مدل سنجش اختلاط کاربری با استفادهاز شاخص های مکانی استفاده شده است و داده های مورداستفاده در آن با کمک نقشه ها و طرح های شهری، بانک هایاطلاعاتی، مقالات و کتاب های موجود جمع آوری گشته است . نتایج حاصل حاکی از پایین بودن مقادیر شاخص ها در اینمنطقه و وضعیت نامطلوب اختلاط کاربری در در این منطقه می باشد.

کاربری، اختلاط کاربری ها، شاخص های مکانی، سنجش، تبریز