سارا توتونچی - دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی تهران جنوب

یکی از نقایص عمده شهرسازی معاصر جهان، سرسپردگی بیش از حد آن به نیازهای حرکت سواره و غفلت از حفظ وساماندهی فضاهای پیاده و حرکت پیاده است. درحالی که وجود پیاده راه ها در شهرها و بویژه در بافت های تاریخی، باعث زنده وفعال نمودن آنها و بطور کلی موجب ارتقاء عملکرد فضاهای شهر از دو بعد کارکرد اجتماعی و سنت بصری می گردد. مسیر پیادهمورد نظر در این تحقیق در محله قلعه شهر دزفول و در بافت تاریخی آن قرار دارد. ابتدا و انتهای این مسیر را بازار قدیم شهر وحاشیه رودخانه دز تشکیل می دهد. در گذشته ارتباط این محله با حاشیه رودخانه از طریق مسیرهای پلکانی برقرار می شدهکه امروزه با خیابان کشی های صورت گرفته این ارتباط قطع گشته است. در این تحقیق تلاش شده است پس از بیان مبانینظری موضوع و ارایه معیارها، با استفاده از پرسشنامه، مصاحبه و بررسی نقشه ها و مدارک و شواهد به مطالعه و بررسی محلهمورد مطالعه پرداخته، تا شناخت دقیق تری به منظور برقراری ارتباط مجدد محله با رودخانه با استفاده از پیاده راه بدست آید.بدین منظور چهار گزینه طراحی پیشنهاد گردید که به کمک مدل ارزیابی شبکه ای (ANP) با توجه به معیارهای بیان شدهبرای پیادهراه و فضای شهری موفق و با استفاده از نتایج پرسشنامه، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که گزینه تلفیقی،به دلیل برخوردای از معماری بومی منطقه، بهرهمندی از چشمانداز محله و رودخانه، دسترسی آسان، سریع و ایمن، برخورداریاز فعالیتها و عملکردهای مختلف و تعبیه مکان های متنوع برای استراحت و تفریح، درنظر گرفتن نیازها و ویژگی های تمامگروه های سنی، گزینه ای است که بیشترین امتیاز بهره مندی از معیارهای فضای شهری و پیاده راه موفق را از آن خود کرده است.

ارزیابی، پیاده راه، فضای شهری، فرآیند تحلیل شبکه ای