مقایسه روشهای تعیین تبخیر و تعرق پتانسیل Penman و FAO و Thornthwait در منطقه شمال خوزستان

به منظور محاسبه نیاز آبی کشت در طی چند دهة اخیر روشهای از بسیار ساده مانند تشتک تا کامل مانند پن من ارائه شده است. سازمان خواروبار جهانی FAO آخرین بار در سال 1977 در نشریه 24 آن سازمان استفاده از پنج روش تشتک (PAN EVAPORATIONY)، پن من و پن من اصلاح شده (PENMAN) و تشعشع (RADIAION) وبلانی- کر یدل (BALANY-CRRI DDLE) را توصیه نمود که هر کدام با اتکا به برخی پارامترهای اقلیمی نیاز آبی پتانسیل (ETO) را محاسبه می‌نمایند.با توجه به تعداد روشهایی که جهت محاسبة نیاز آبی گیاهان قابل استفاده است تحقیقات زیادی جهت مشخص نمودن بهترین روش صورت گرفته است که به طور مثال مطالعات کمیسیون جامعه اروپا در کنوانسیوم مؤسسات تحقیقاتی در این زمینه به نتایج زیر منجر شده است.1- روش پیشنهادی پنمن اصلاح شده FAO مقدار تبخیر و تعرق را بیش از مقدار واقعی بدست می‌دهد.2- عملکرد روشهای مبتنی بر دمای هوا پلانی کریدل نیز جز آن بشمار می‌رود بستگی به واسنجی‌های مطی داشته و بعضا نتایج حاصله از آن رضایت بخش است.3- روش پنمن- مافتیث از نظر تطابق با داده های لایسیته در ردة اول قرار دارد.در این تحقیق، تبخیر و تعرق پتانسیل در منطقه‌ای از شمال شرق استان خوزستان بنام ملاثانی به روشهای بلانی که یدل اصلاح شدة FAO، پن من مانتیث، تورنت رایت محاسبه گردیده و با هم مقایسه شده است و قابلیت اتکا به این روش تجزیه و تحلیل گردیده، و تحولی که این روش می‌تواند در پروژه‌های تأمین آب کشاورزی ایجاد نماید بررسی و بحث گردیده است.

Keywords:

تبخیرو تعرق پتانسیل , پنمن , تورنت وایت , فائو