معصومه حیدرپور - کارشناسی ارشد طراحی شهری، ایران، گیلان، رشت
علی کاظمی - دکتری برنامه ریزی شهری، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد رامسر، ایران، گیلان، رودسر
رضا پرویزی - کارشناسی ارشد معماری، عضو هیات علمی دانشگاه دیلمان، ایران، گیلان، لاهیجان

شهر پدیدهای است تاریخی که بخش چشم گیری از تاریخ مدنیت بشر در بافت های قدیمی و مرکزی آن تجلی یافته که بیانگرفرهنگ، هویت و روابط اجتماعی نسلهای گذشته بوده است. اما در پی تحول در شیوه های زندگی و نیاز به خدمات گوناگون،محله های کهن و قدیمی بالندگی خود را از دستداده اند. با این حال مشکلات و مسایل اصلی در بافت قدیمی شهرها تنها منحصربه فرسودگی و نامقاوم بودن بافت، نمی شود، بلکه مساله ی اصلی این است که این گونه بافتها در حال از دست دادن هویتاجتماعی و کالبدی خود هستند، که به طبع باعث محو شدن زندگی جمعی و حضور مردم در این گونه بافت ها شده است. در اینجااین پرسش مطرح میشود، که چگونه می توان با بهره گیری از رویکردهای نوین احیاء و با استفاده از منابع اولیه محرک حس تعلق،راهبردهایی برای حل مشکلات موجود در بافت های تاریخی یافت با این پیش فرض که بکارگیری حس تعلق خاطر در محیط-های تاریخی یکی از روشهای اصلی احیای بافت تاریخی محسوب میشود. براین اساس برای ذهنکاوی شهروندان به کارگیریتکنیک پرسشنامه و استفاده از تهیه نقشه شناختی، پیشنهاد شده است. بر این اساس پژوهش حاضر چگونگی تاثیرات احیاء وباززنده سازی بافت های تاریخی مراکز شهری را در راستای افزایش حس تعلق خاطر نشان دهد و به برخی راهکارها و تمهیداتاستفاده از حس تعلق خاطر در باززنده سازی شهری مانند استفاده از المان ها و مجسمه های افراد موفق سرشناس بومی، ایجادمکان های جمعی در نقاط شاخص، نمایش نقاط مهم تاریخی جهت افزایش تعاملات افراد، پیوند جامعه از طریق زمان به هم و ...اشاره نماید.

طراحی بافت، راهبردهای باززنده سازی، بافت تاریخی، حس تعلق خاطر