سیدمحمدمهدی رسولی دانش - فوق لیسانس، متالورژی
علی دقیقی - لیسانس، متالورژی
علیرضا شمس - لیسانس، متالورژی

اساساً برای تولید لوله های درز مستقیم در سایزها و ضخامتهای مختلف با استفاده از پلیت از سه پروسه شکل دهی کلی برای تبدیل پلیت به لوله استفاده میشود که عبارتند از JCO ،U&O و رولبندینگ (Roll Bending) در تمامی این فرایندها بخشی از لوله با توجه به مختصات فرمدهی و شرایط حاکم بر پروسه به صورت تخت باقی مانده و انحنای نهایی لوله را به خود نمیگیرد این نواحی معمولا در دولبه طولی لوله قرار دارند. برای برطرف شدن این حالت در مورد روشهای اول و دوم از دستگاههای پیش فرمینگ (pre forming) استفاده میشود. در این شرایط لبه های طولی پلیت قبل از فرایند شکلدهی کامل، خم شده و انحنای مورد نظر با توجه به سایز لوله نهایی را به خود میگیرد. اما در حالت سوم از مجموعه ای به نام پستبندینگ (post bending) استفاده میشود که عمده تفاوت آن با روشهای قبلی برطرف کردن نواحی تخت باقی مانده پس از فرایند شکلدهی پلیت و تبدیل آن به لوله است. در این روش شکل نهایی لوله پس از اتمام مرحله پستبندینگ با توجه به میزان فشار وارده برای رسیدن به شکل نهایی و انحنای مورد نیاز اعمالی میتواند بر روی خواص مکانیکی و ویژگیهای نهایی لوله تأثیر گذار باشد. در این تحقیق با توجه به نتایج حاصل از بررسیهای عملی صورت گرفته در خط تولید کارخانه RB شرکت نورد و لوله صفا، میزان فشار اعمالی در پروسه پستبندینگ، شکل نهایی لوله پس از خروج از دستگاه و رابطه آنها با خواص مکانیکی لوله تولیدی به ویژه مقاومت جوش و نواحی اطراف آن در برابر فشار ناشی از خمش هدایت شده مورد بررسی قرار گرفته است.

پستبندینگ، تست خمش، انحنا، اکسپندر، تست کشش