راضیه خسروی سرشکی - مدرس دانشگاه مجازی المصطفی (ع)

دین اسلام به عنوان آخرین دین الهی، رسالتی جهانی دارد و بسط و گسترشآموزه های دینی وظیفه ای است که در این دین تاکید فراوانی روی آن شده است؛ ازاین رو در عصر معاصر نیاز به امکانات و محیط های مختلفی برای انتقال مفاهیمدینی وجود دارد.از طرف دیگر، راه اولیه انتقال آموزه های دینی روش حضوری و چهره به چهرهاست، که از آغاز بشریت تاکنون استفاده می شود؛ اما در کنار آموزش حضوری،امروزه از طریق اینترنت و با آموزش مجازی، دین و مفاهیم مرتبط با آن آموزش راسریعتر و فراگیرتر کرده است، که هر کدام یک از این نوع آموزش ها شامل روش هاو ابزارهای متفاوتی است، و با توجه به نیازهای مختلفی شکل می گیرند.آموزش حضوری و مجازی آموزه های دینی دو روی یک سکه هستند، کهمی توانند مکمل یکدیگر باشند.در این پژوهش به بررسی نکات ضعف و قوت امکانات آموزش حضوری ومجازی دین پرداخته شده، و تاثیر متقابل این دو روش در ارتقای مفاهیم وآموزه های دینی در عرصه جهانی بررسی و تحلیل شده است.

آموزش حضوری، آموزش مجازی، آموزش های دینی