تعیین عمق بیهوشی با تجزیه مد تجربی سیگنال EEG

اطمینان از کافی بودن عمق بیهوشی به هنگام عمل جراحی و در اتاق مراقبت های ویژه امری ضروری است. به کارگیری روش های هوشمند مبتنی بر سیگنال های فیزیولوژیکی به منظور شناسایی عمق بیهوشی گزینه ای مناسب به شمار می آید. استفاده از الگوهای سیگنال EEG در شرایط مختلف عملکردی مغز روشی مطلوب برای این کاربرد است. در این مطالعه سیگنال های EEG به منظور تعیین عمق بیهوشی در پنج حالت: بیداری، بیهوشی سبک، بیهوشی متوسط، بیهوشی عمیق و بیهوشی بسیار عمیق به کار می روند. سیگنال های EEG با روش تجزیه مد تجربی ( EMD ) به توابع مد ذاتی ( IMF ) تجزیه شده و سپس ویژگی های آماری رایج برای هریک از IMF ها تعیین شدند. روش EMD علاوه بر استخراج اطلاعات با اهمیت سیگنال EEG در بازه های زمانی مختلف، قادر به شناسایی و حذف آرتیفکت های سیگنال است. با استفاده از روش های طبقه بندی SVM و KNN حالت های موردنظر به ترتیب با دقت 84.8 % و 79.6 % شناسایی شدند. نتایج به دست آمده عملکرد مطلوب روش پیشنهادی برای تعیین عمق بیهوشی با استفاد از سیگنال EEG را نشان می دهد.

Keywords:

تجزیه مد تجربی , سیگنال EEG , طبقه بندی کننده SVM , عمق بیهوشی