محمد حسین بناکار - عضو هییت علمی مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
ولی سلطانی گرد فرامرزی - کارشناس ارشد مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
غلامحسن رنجبر - عضو هییت علمی مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران

این پژوهش به منظور بررسی روش های مختلف کاشت روناس از طریق بذر و مقایسه آن با روش مرسوم در مزرعه تحقیقات شوری صدوق اجرا گردید. تیمارهای مورد نظر شامل روش سنتی ( کاشت بصورت کپه ای با ماسه بادی)، کاشت بصورت کپه ای با خاک، کاشت بالای پشته، کاشت در محل داغاب، کاشت ته جوی و کاشت به صورت خطی بود. آبیاری با آب شور 1010dS/m انجام گرفت. آزمایش بصورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال های 94 - 1390 انجام گرفت. در انتهای سال سوم ریشه های روناس از خاک خارج برداشت شد. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار عملکرد تر و خشک ریشه مربوط به روش کاشت خطی (به ترتیب ton/ha 23 / 185 و 77 / 49 ) و کمترین آن مربوط به روش کاشت روی پشته ( به ترتیب ton/ha 10 / 13 و 41 / 3 ) بود. همچنین، بیشترین مقدار کارایی مصرف آب ( 0/79kg/m^3) از روش کاشت خطی حاصل گردید. براساس نتایج این پژوهش، کاشت روناس به طریق خطی، عملکرد خشک ریشه را به میزان 5 / 2 برابر نسبت به روش کاشت سنتی افزایش داد. بنابراین، روش کاشت خطی به منظور تولید روناس در شرایط شور توصیه می شود.

کشاورزی شورزی، تنش شوری، روناس، بذر، روش کاشت